دار قالی ایل قشقایی
دار قالی ایل قشقایی
دار قالی ایل قشقایی مانند بقیه عشایر افقی میباشد و بافنده برای بافتن بر روی زمین می نشیند. اضافه دارهای روستایی نیز افقی و گاه عمودی میباشد. علت به کار گیری عشایر از دار افقی به‌این برهان میباشد که با معاش کوچ نشینی آن‌ها هماهنگی داشته و حمل آن بر پشت چارپایان به سهولت انجام می‌گیرد.
اکثر قالی کوچک های ایلات خمسه عمل تیره عرب و باصری میباشد. قالی‌کوچک های این دو تیره دارنده طرح های متنوع و فارسی باف میباشد و سراسر از پشم تنظیم میشود. روستائیان عجم نیز هر سال تعداد متعددی قالی‌کوچک می بافند.
این روستائیان که پیشینه ایلی و چوپانی دارا‌هستند همانند عشایر از دارهای افقی استعمال مینمایند البته قالی‌کوچک های آن‌ها از لحاظ متاع, مرغوبیت قالی‌کوچک های ایلات را ندارد.
فرش قشقایی معمولاً به روش «فرضی بافی» بافته میگردد. این نقشه های فرضی نوعی بازآفرینی سنتی میباشد که از نسل های گذشته به امروزیان رسیده میباشد. بافندگان ایلی به عبارتی نقوش را تکرار مینمایند سوای آنکه از نقشه به کار گیری نمایند.
طریق بافت فرش قشقایی
از این رو معمولاً هیچ دو فرشی تماماً و عیناً مشابه یکدیگر وجود ندارد. بافندگان مبتدی از سر مشق هایی یاری می‌گیرند که «حور» نامیده میشود. بافندگان قشقایی این الگو ها را که یک یک نقشمایه ها و نگاره های اصلی بر آن بافته شده‌است. «فرمان» می‌گویند.
رنگ قالی های قشقایی به طور کاملً به ذوق و خواست بافنده رابطه داراست.
قالی های عجم اکثراً قابل انعطاف و تا اندازه ای دقیق و نازک می باشند و وجه تمایز آنان با بقیه فرش ها نیز همین صفات میباشد.
گره در قالی های عجم هم به طور متقارن (ترکی) و هم به طور نامتقارن (فارسی) به کارگیری میشود. بافت قالی در اکثر بخشها عشایری و روستایی استان عجم اشاعه داراست و افزون بر مناطقی که ایل قشقایی در آن اسکان دارا‌هستند. قالی بافی در دیگر شهرها و روستاهای استان منجمله در آباده و شیراز و فسا نیز مرسوم و متداول میباشد